Agapornis personatus lutino

De ino factor bij de personata vererft recessief en splitvogels kunnen dus zowel mannen als poppen zijn. Ino is een vorm van albinisme waarbij de aanmaak van eumelanine wordt belet. Ino in de groenreeks geeft gele vogels dus lutino's. Ino in de blauwreeks geeft witte vogels dus albino's. Een groene of blauwe personatus die split is wordt steeds als volgt vermeld : groen/ino of blauw/ino.
De kopkleur van de lutino is oranje rood en heeft niet dezelfde diepe rode kleur zoals bij de fischeri.
Het masker van een lutino is het zelfde als bij de wildkleur personatus.
Dus als het rood verder loopt dan normaal zal mijn waarschijnlijk te maken hebben met een minder goede personata, een lutino fischeri of bastaardvorm.
De stuit van een lutino personata is overwegend geel gekleurd in tegenstelling tot die van fischeri waar de stuit meer wit is.

Als je 100% zeker wil zijn om zuivere lutino's te kweken is het aangeraden te kweken over de wildvorm.
Het uiterlijk van de  nakomelingen zal dan wel bevestigen of onze pa of ma lutino zuiver personata is of niet.
De snelste manier om lutino's te kweken is gebruik te maken van een lutino x lutino alleen zijn deze jongen zelden levensvatbaar. Dus een liefst te vermijden combinatie !
Maar de beste kweekmethode is gebruik  maken van de combinatie lutino x wildkleur.
Alle nakomelingen uit deze combinatie zijn groen/ino.
Deze wildleuren split ino verpaart men daar weer aan een lutino en 50% van de jongen zal dan genetisch gezien lutino zijn en de andere 50% wildkleur split voor ino.
Ino wordt ook dikwijls bij pastellen in gekweekt en de nakomelingen zijn dan pastel/ino. Deze pastellen zijn gemakkelijk te herkennen omdat ze veel bleker zijn dan de gewone pastellen.

Mogelijke verervingen :

Back