Agapornis personatus blauw

Raar maar waar maar de eerste blauwe Agapornis personatus werd gevangen in 1927 in de vrije natuur. Ik heb ze in 2002 ook al eens in de vrije natuur gezien maar dat was nadat ik mijn volière niet goed had afgesloten. Het was een zekere Mr. Chapman die deze blauwe personatus in 1927 ontdekte en deze dan op een of ander manier uit de volière van Onze Lieve Heer ontfutselde.  Deze blauwe Agapornis personatus werd iets later verkocht aan de Zoo van Londen. Hier werd al snel een kweekprogramma opgestart en een tweetal jaren later zaten de eerste tiental groen/blauw personata al op stok . Nog een jaar later waren de eerste blauwe exemplaren een feit.
In 1935 had eveneens een zekere Mr. Morin uit Frankrijk met de combinatie groen/blauw x groen/blauw  verschillende blauwe personata gekweekt. Heel wat  splitvogels zijn in die tijd geëxporteerd naar de VS en Japan.  Maar in 1950 gebeurde het omgekeerde en werden heel wat blauwe personata vanuit Japan terug naar Europa geimporteerd. Toen kwam de kweek pas echt goed op gang en binnen de kortste keren waren er heel wat liefhebbers de trotse eigenaars van dit blauwe dwergpapegaaitje.

Dit was even in het kort hoe de blauwe personatus een feit werd en niet te vergeten dat het hier wel degelijk om een zuivere mutatie gaat en geen transmutatie.  Maar we moeten ons toch even afvragen hoe de blauwe Agapornis personatus tot stand is gekomen. Eerst moeten we ons nog de vraag stellen hoe komt dat een groene Agapornis personatus aan zijn groene kleur komt. Dit is niet echt eenvoudig om uit te leggen maar ik kan toch op zijn minst een poging ondernemen.
Mocht je één baardje van een groene veer nemen en dit dwars doorsnijden dan zou de volgende beschrijving een benadering kunnen zijn van hoe het er ongeveer zou uitzien. De buitenrand zou je kunnen vergelijken met een doorzichtig fietsband. De  wetenschappelijke naam van onze fietsband wordt wel de “cortex”  genoemd. Wel die cortex is opgevuld met een gele kleurstof en dit noemen we de psittacine . Aan de binnenzijde van de cortex  zit een soort spons die we dan ook de “sponszône” noemen. In  middenkern van deze spons zitten  een soort korreltjes en deze noemen we de zwarte eumelanine.  Deze korreltjes hebben een  functie om het daglicht aan te trekken. Even schetsen wat er nu gebeurt als er daglicht op de veren van onze aga valt. De eumelanine korrels die in de middenkern van de sponszone zitten trekken dit daglicht aan. Het daglicht gaat dan door de sponszone en hier wordt blauw licht ontwikkeld.

***Nog even ter verduidelijking ‘wit’ daglicht is een combinatie van lichtgolven van verschillende kleuren. Ik herinner mij nog de eerste lessen fysica die ik ooit kreeg en het was precies of de  leraar kon toveren met een prismaglas. De leraar richtte een lichtstraal op het  prisma glas en zo ontstond er een lichtbreking of afbuiging. Zo kon je dan de spectrale kleuren waarnemen zoals rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet. Verder waren er ook nog twee kleuren die onzichtbaar zijn waren het menselijk oog namelijk infrarood en ultraviolet. De combinatie van al deze verschillende lichtgolven zorgen ervoor "wit" daglicht ontstaat.  Als dit witte daglicht  valt op een  baardje van een veer dan gaan de lichtgolven die onder een hoek groter dan 42° invallen als wit licht weerkaatst worden.  Het wit daglicht dat onder een kleinere hoek invalt gaat richting van de sponszone en zal daar door interferentie omgevormd worden tot blauw licht. ***

Het blauwe licht weerkaatst terug in de richting van de cortex.. Dit blauwe licht wordt dus door de cortex gestuurd met daarin het gele psittacine en  zorgt zo op zijn beurt voor de optische kleur groen.  Bij onze blauwe Agapornis personatus ontbreekt deze gele psittacine echter in de cortex waardoor de cortex gewoonweg kleurloos is. Het blauwe licht dat zich gevormd heeft in de sponzone verlaat dan ook onveranderd de cortex en dit zorgt ervoor dat onze Agapornis personatus een blauw uiterlijk heeft. Deze blauwmutatie vererft autosomaal recessief waardoor zowel groene mannen als groene poppen split kunnen zijn voor blauw.

Enkele kweek combinaties :

Groen & blauw : groen/blauw

Blauw & blauw : blauw

Blauw & groen/blauw : blauw, groen/blauw

Groen/blauw & groen/blauw : groen, groen/blauw en blauw

Blauw x blauw : blauw

Let wel op bij de kweek van blauw & blauw dat er goed geselecteerd wordt op formaat omdat anders onze blauwe personatus erg klein kan worden. Niet slecht is natuurlijk om af en toe eens de combinatie van groen & blauw toe te passen wat het formaat zeker ten goede zal komen. Deze groene personatus moet dan wel voldoen aan de standaardeisen want anders  heeft het geen zin dit te doen.

Standaardeisen :

Kleurbenaming : blauw ( vroeger was dit hemelsblauw)

Internationale term : blue

 Volledige reductie psittacine

Genetische formule :  bl_D+/bl_D+

Voorhoofd, kruin, wangen en kin : dof zwart

Ogen : donkerbruin met onbevederde witte oogring

Snavel : hoornkleurig met rozige waas

Hals, nek en bovenborst : wit

Onderborst, buik, flanken en anaalstreek : hemelsblauw

Mantel en vleugeldekveren : nuance donkerder dan de rest van het lichaam en geven een licht gehamerde indruk

Grote vleugelpennen : hemelsblauwe buitenvlag en zwarte binnenvlag

Vleugelbochten : wit

Stuit en bovenstaartdekveren : violet

Onderstaartdekveren : hemelsblauw

Staartpennen : de staartpennen zijn overwegend hemelsblauw met een iets bleker uiteinde. De secundaire staartpennen hebben in het midden een wit – zwarte vlektekening.

Poten : grijs

Nagels : nuance donkerder grijs dan de poten

                                Back