Voorbereiding tentoonstellen
Deel 2
Dit tweede deel werd gepubliceerd in de BVA magazine van augustus 2007 en dit ter voorbereiding van het Europees Kampioenschap Lovebird 2007. Maar deze uiteenzetting is eveneens van toepassing bij andere wedstrijden. Het is vooral het principe, doorzettingsvermogen en geduld van de liefhebber die grotendeels bepalend welke resultaten er zullen behaald worden.
We zijn ondertussen augustus en sommige zijn al geruime tijd bezig met de voorbereiding van de BVA show. Er rest ons namelijk nog maar enkele weken tot dit grote evenement en dus is er wel nog wat werk aan de winkel.
De komende weken zullen nu vooral belangrijk zijn om onze agaporniden in topconditie te brengen. Maar buiten de voorbereiding van onze agaporniden moeten we ook nog aandacht schenken aan de tentoonstellingskooien, het transport van onze agaporniden, het inkorven en uitkorven en wat te doen na de tentoonstelling.
Mogelijk hebben we al een keuze gemaakt welke van onze agaporniden zullen deelnemen aan de BVA show. Belangrijk is nu om ervoor te zorgen dat ze zich niet meer kunnen kwetsen. Dus zet er nu geen andere partner meer bij of laat die die al een tijdje alleen zit ook best alleen zitten. Een aanpassing tussen twee agaporniden verloopt niet altijd perfect, zeker niet als wij hun een gedwongen relatie gaan opleggen.
Nu kan je ook de keuze gaan maken of je tentoonstellingskooien gaat gebruiken voor verdere africhting of een andere kooi. Ik gebruik andere kooien maar ga zeker niet verkondigen dat tentoonstellingskooien minder goed zouden zijn. Sommige liefhebbers hebben zelfs een voorkeur om grotere tentoonstellingskooien te gebruiken, zodat dat de agaporniden toch wat meer ruimte hebben. Als je andere kooien gebruikt, is het wel nodig dat we de zitstokken geleidelijk aan op dezelfde afstand gaan plaatsen als bij een agaporniden tentoonstellingskooi.
Africhten
Het is de bedoeling dat onze agapornis op een zitstok blijft zitten en niet naar beneden duikt telkens als we voor zijn kooi gaan staan. Mocht dit wel het geval zijn, gaan we proberen dit gedrag te wijzigen.
Dit doe je best met een fijn stokje of twijgje waarmee je door de tralies gaat proberen om de aga uit een hoek van de kooi te duwen. Het is niet de bedoeling om onze aga door heel de kooi te jagen maar om hem te doen inzien dat op een stok zitten een betere optie is.
Op het ogenblik dat onze aga plaatsneemt op een zitstok, verwijder je langzaam het stokje. Als we dit enkele keren herhalen, gaat onze agapornis wel de link leggen dat hij bij het zien van iemand beter op zijn zitstok kan blijven zitten. Weet dat sommige agaporniden halsstarrig zullen blijven weigeren om op een zitstok te gaan zitten en daar kunnen we dan enkel uit concluderen dat ons gevleugeld vriendje niet geschikt is voor tentoonstelling. Wordt zelf ook niet ongeduldig als het niet van de eerste keer lukt. Als jezelf geen rust uitstraalt, moet je zeker niet verwachten dat je agapornis ingaat op je uitnodigingen om op een stok te gaan zitten.
Topconditie
In de aanloop naar de tentoonstelling is het ook belangrijk om onze agaporniden regelmatig badwater ter beschikking te geven. Bijna alle agaporniden zullen dit appreciëren waardoor hun verenkleed langzaamaan mooier en mooier gaat worden. Agaporniden welke geen interesse hebben, gaan we uitvangen en zelf nat maken met een plantenspuit. Niet met de plantenspuit voor de kooi gaan staan en dan proberen onze agapornis nat te spuiten. Als we dit zouden doen, zorgt dat alleen maar voor extra stress en een vieze kooi.
Weet wel dat het verenkleed niet alleen mooier wordt door het badwater maar ook door de voeding. Tot de voorlaatste week moeten we echt gerantsoeneerd voeren. Daarmee bedoel ik niet dat ze een of ander duister dieet dienen te volgen, maar dat ze een uitgebalanceerde voeding moeten krijgen. Je mag gerust supplementen geven, maar met mate wel te verstaan.
Geef een normale zaadmengeling en verwen ze regelmatig met kleinigheden zoals wat groente, fruit, eivoer, een stukje trosgierst én praten tegen je kampioenen. Nu zal je waarschijnlijk wel denken dat ik een slag van de molen heb gekregen, maar niets is minder waar hoor, enfin dat denk ik toch…
Praten maakt je vogels rustig en je zal na een tijdje ook merken dat als je praat ze niet meer gaan rondvliegen in hun kooi als je water ververst of ze voert. Als mijn agaporniden zouden kunnen praten, wel dan zou ik mij niet meer op mijn gemak voelen, denk ik. Je zal ook merken, als je agaporniden op de tentoonstelling zijn en je tegen hen praat, dat ze dit erg appreciëren. Niet om wat je te vertellen hebt, maar vooral omdat ze die geluiden herkennen en ze zich dan beter op hun gemak voelen.
De tentoonstellingskooi
Een tentoonstellingsvogel hoort ook in een mooi ogende tentoonstellingskooi te zitten. Soms is het toch spijtig dat tentoonstellingskooien van liefhebbers nog vol veerstof hangen van de voorbije maanden, of nog wat kenmerken vertonen van een vorige tentoonstelling. Een echte afknapper is als de tralies ook nog eens grotendeels verroest zijn. Drinkflesjes die vuil zijn en bruine aanslag vertonen horen ook niet thuis op een tentoonstelling.
Als je overweegt je tentoonstellingskooien een laagje verf te geven, dan is het goed om een degelijke verfsoort te gebruiken, om te vermijden dat het wit na een jaartje verkleurt naar geel. Gebruik een glanzende zwarte lak voor de buitenzijden en een matte of satijn lak aan de binnenkant van de tentoonstellingskooi. Zitstokken dienen van dezelfde dikte te zijn en indien mogelijk dezelfde kleur te hebben. Zorg ook dat deze zitstokken niet te glad zijn en mooi horizontaal gemonteerd zijn in de kooi.
Probeer eveneens een veertiental dagen voor het inkorven de achterwand en onderzijde van de kooi, aangezien deze meestal niet geverfd zijn, te behandelen met een product dat ongewenste bezoekers zoals bloedmijten tijdig vernietigt. Je weet namelijk nooit wat de buur in de andere kooi allemaal heeft meegekregen van zijn baasje.
Make-up
Als je nog nooit agaporniden met de hand hebt gewassen, is het best dit eens te proberen met eentje die zeker geen kandidaat is om naar de tentoonstelling te gaan. Wassen doe je best met een zachte kindershampoo. Een echte shampoo voor vogels is er nog niet, maar weet wel dat daar momenteel werk van wordt gemaakt.
Met wassen wordt niet bedoeld dat je even flink gaat schrobben. Best neem je een washandje dat je goed nat maakt en dan in de richting van de veren wrijft. Nooit tegen richting in, want dan blijft er van zijn Armani pakje niet veel meer over. Nadien even tot aan de hals in het water dompelen en hem dan even in een sponzen handdoek vastnemen. Hierdoor wordt heel wat vocht opgenomen.
Hierna zet je hem in een tentoonstellingskooi. Neem dan de haardroger, zet die op een comfortabele warme stand, en richt hem op je aga. Je zal merken dat hij zich gewillig laat drogen en zelfs aan de tralies zal komen hangen omwille van de warme lucht. Wassen doe je liefst een drietal dagen voor aanvang van de tentoonstelling. Onze agapornis zal na het wassen zijn veren weer goed willen verzorgen en daar is nu eenmaal tijd voor nodig. Als je niet echt tuk bent op het wassen van agaporniden, dan is het geven van badwater zeker niet slechter. Doe er desnoods wat badzout in voor vogels, wat ook een positieve werking heeft op hun verenpak.
Verder is het nog belangrijk om eventuele krasjes op de snavel te verwijderen of om een nagel die wat te lang is bij te werken met een elektrische manicureset. Een dergelijke elektrische set leent zich echt voor dit werk en is zelfs helemaal niet duur in aankoop. Na het wegvijlen van de krasjes kan de snavel ook nog wat gepolierd worden zodat deze mooi glimt. Desnoods een doekje gedrenkt in slaolie of tarwekiemolie om wat meer glans te geven aan de snavel. Dit is vooral nodig bij rode snavels, aangezien deze na het schuren een blekere aanblik vertonen. Met olie aanbrengen en weer afvegen behoren deze ongemakken tot het verleden.
Wegbrengen en inkorven
De dag dat we onze mogelijke kampioenen gaan wegbrengen, moeten we er ook voor zorgen dat dit op een comfortabele manier gaat gebeuren. Onze kooien voorzien we eerst van een laagje wit zand en een bakje voer voor tenminste 24 uur. Best is het om het groene voederbakje onder de tralies te bevestigen zodat onze agapornis dit niet kan verwijderen. Water hoeft enkel als we meer dan een halve dag onderweg zijn. Probeer je kooien te verduisteren zodat je agaporniden tijdens het transsport rustig blijven.
Eens je agaporniden in de auto zijn ondergebracht, betekent dit dat we zo snel mogelijk zullen vertrekken. Reden daarvoor is dat in september de temperaturen nog erg hoog kunnen zijn en de temperaturen in de auto heel snel naar zestig graden en meer gaan. Bij dergelijke temperaturen duurt het maar enkele minuten of al onze agaporniden zijn dood. Tijdens het rijden best een raam om een kiertje zetten of de airco opzetten als deze aanwezig is. Bij een halte steeds parkeren in schaduwrijke omgeving en alle deuren open zetten zodat er voldoende verluchting is. Dit betekent ook dat je niet uitgebreid kan gaan eten, maar dat je een verantwoordelijkheid hebt ten opzichte van je agaporniden.
Bij aankomst rest ons enkel nog alles binnen te brengen naar de afwachtingzone, en daar zullen heel wat enthousiaste medewerkers zijn die je met raad en daad zullen bijstaan en je zelfs een handje zullen helpen. Vanaf het ogenblik dat onze mogelijke kampioenen naar de tentoonstellingsruimte worden gebracht, kunnen we enkel maar hopen dat ze hun beste veertje zullen voor zetten.
Vanaf nu is het ook moeilijk om nog goede raad te geven, aangezien dit voor mij ook altijd de meest slopende periode is. Mijn echtgenote zegt altijd na het inkorven, dat ik niet te pruimen ben de komende twee dagen. Maar dit jaar zal ik proberen er wat aan doen en mocht het deze keer toch lukken, zal ik daar volgend jaar zeker een artikeltje over schrijven. Voorlopig kan ik enkel maar zeggen dat we moeten proberen rustig te blijven.
Uitslagen
Hopelijk hebben we geluk en behalen we brons, zilver of goud of mogen we ons zelfs groeps- of hoofdgroepswinnaar noemen. Maar wat ook de uitslag is, weet dat een echte liefhebber zich niet laat verleiden tot minder mooie praatjes omdat een uitslag mogelijk betwistbaar is. Tijdens een keuring kan een agapornis zich misschien niet goed presenteren en daardoor een minder goede beoordeling kan krijgen. Verder zijn keurders ook maar mensen die niet vrij zijn van fouten. Weet bijvoorbeeld dat het niet gemakkelijk is om bijvoorbeeld één groene roseicollis uit de bijna honderd aanwezige groene roseicollis aan te duiden als winnaar. Ieder jaar wordt ook de kwaliteit van de agaporniden beter en beter, en weet dat bij sommige keurders het angstzweet al uitbreekt als ze onze tentoonstellingsruimte betreden.
Maar gezonde discussies moeten kunnen en vergelijken met andere agaporniden kan alleen maar opbouwend werken. Weet dat er tijdens de BVA show verschillende medewerkers aanwezig zijn die je altijd met raad en daad kunnen bijstaan, of je doorverwijzen naar iemand die in een bepaald aspect gespecialiseerd is.
Uitkorven en weer naar huis
Het uitkorven wordt door de BVA medewerkers in goede banen geleid, je kunt er gerust op zijn dat dit perfect verloopt. De reis naar huis verloopt op dezelfde wijze als bij het wegbrengen, dus ook met de nodige voorzichtigheid. Alleen zullen onze agaporniden enkele stresserende dagen achter de rug hebben en is het aan ons om ze een goede thuiskomst te bezorgen.
Eens thuis is het best ze weer in een vertrouwde omgeving te zetten en indien mogelijk in hun eigen kooi. Geef ze een uitgebreide maaltijd met alles erop en eraan, en het belangrijkste is een bakje gevuld met water zodat ze zich eens kunnen wassen. Wees gerust, ze zullen je echt dankbaar zijn voor deze maaltijd en badfestijn.
Er rest mij nu enkel nog jullie allemaal ontzettend veel succes en eindeloos geduld toe te wensen, maar vooral een tevreden resultaat op Lovebird International 2007.