Hybriden
In dit artikel wil ik het enkel hebben
over hybride agaporniden en hun levensverwachtingen.Jaarlijks worden er toch wat hybriden
gekweekt, bewust of onbewust, maar het is een feit dat dergelijke exemplaren
meestal geen aangenaam leven te wachten staat. Sommige kwekers doen dit bewust
om bepaalde eigenschappen van de ene soort naar de andere soort over te brengen.
Ik kan begrijpen dat een bepaalde kleur
ook interessant is bij een andere soort van agaporniden en als dit met kennis
van zaken gebeurt, is dit voor mij eventueel nog aanvaardbaar. Maar dit betekent
helemaal niet dat ik dit principe toejuich. Een nieuwe mutatie die bij de
personatus ontstaat kan binnen afzienbare tijd ook bij de fischeri of nigrigenis
ontstaan. Alleen is geduld een zware dwarsligger en zien sommige kwekers zo hun
kans voorbij gaan om een graantje mee te pikken.
Het enige voordeel aan het overbrengen
van een kleur of mutatie naar een andere soort is, dat op lange termijn dat de
populatie er in totaal op zal vooruit gaan. Maar wat gebeurt er met de
“tussenproducten”: die jongen die er niet uitzien als een personatus, een
fischeri of een nigrigenis ? Als een bepaalde nieuwe eigenschap bijvoorbeeld
enkelfactorig dominant is, dan betekent dit in principe dat er jongen zullen bij
zijn die de nieuwe mutatie niet bezitten, maar er ook niet uit zien als een
personatus, nigrigenis of fischeri.
Sommige kwekers houden er niet
aanvaardbare praktijken op na, wat betekent dat zulke hybriden geen lang leven
beschoren is. We kunnen alleen maar hopen dat dit een uitzondering is.
Maar het gebeurt ook dat zulke hybriden
in de handel terechtkomen en dan ziet hun levensverwachting er meestal niet
rooskleurig uit. Dikwijls wordt er voor zulke aga’s weinig of geen geld gegeven
en sommige eigenaars zijn al blij dat ze ervan verlost zijn. Uiteindelijk zullen
deze hybriden in de export benut worden als “opvulmateriaal” wanneer voor een
bepaalde levering het vereiste aantal vogels niet bereikt wordt. Deze hybriden
vertrekken dan mee naar een ander continent, maar eens op de plaats van
bestemming worden ze uitgeselecteerd en verdwijnen ze weer in een vervoersbox op
weg naar een andere bestemming. Dit betekent dat zulke aga’s enkel nog reizen en
waarschijnlijk nooit een vaste verblijfplaats zullen kennen.
Beginnende liefhebbers schaffen soms
ontwetend hybriden aan om te kweken en stellen nadien vast dat ze bedrogen zijn,
want sommige hybriden zijn immers onvruchtbaar. Hybriden kweken is een
verantwoordelijkheid van de eigenaar. Dit betekent dat wanneer een personatus en
een fischeri of eender welke andere niet aanvaardbare combinatie wordt samen
gezet, de eigenaar moet vermijden dat er jongen uit voortkomen. Als dit door
onwetendheid toch gebeurt, is het de grote verantwoordelijkheid van de kweker om
naar een goede oplossing voor de nakomelingen te zorgen. Dit kan door zulke
exemplaren gratis of tegen een kleine vergoeding aan te bieden aan liefhebbers,
die de bedoeling hebben om deze vogels als huisdier te houden.
Wat kan je nu verwachten van een hybride
agapornis, wel eigenlijk gedragen deze zich zoals iedere andere aga.
Maar er zijn zoals altijd uitzonderingen
en dus zullen er zeker en vast hybriden zijn die niet zonder handschoenen kunnen
aangepakt worden.
Sommige eigenaars hebben hun hybriden
moeten verwijderen uit hun gemeenschappelijke volière omdat deze constant
agressief waren ten opzichte van andere agaporniden.